كنفرانس آموزش مهندسي در 1404

محور های همایش

نظام آموزش مهندسي از مهمترين عناصر پيشرفت و توسعه جوامع محسوب مي شود و لازم است مشخصات و ويژگيهاي آن به صورت مستمر و همگام با پيشرفت هاي جهاني درحوزه هاي مرتبط با علم و فناوري، بازبيني و باز تعريف شود. به همين منظور پرديس دانشكده هاي فني دانشگاه تهران به عنوان مهد مهندسي ايران با همكاري فرهنگستان علوم جمهوري اسلامي ايران و با پشتیبانی سایر دانشگاهها، وزارتخانه ها، صاحبنظران ملی و بين المللي و سازمان ها و مؤسسات فعال در اين زمينه,درنظر دارد تا كنفرانسي را با عنوان "آموزش مهندسي در ١٤٠٤" در سال آينده برگزار نمايد.

محورهای اصلی وعناوين فرعي كنفرانس آموزش مهندسي در ١٤٠٤:

١- سياستگذاري و عوامل محيطي
١-١- پيش بيني وضعيت جامعه در ١٤٠٤
١-٢- مبانی نظری سياستگذاری علم و فناوری در مهندسی
١-٣- نقش ساختارهای سازمانی محيط های آموزشی در آموزش مهندسی
١-٤- اخلاق مهندسي و اخلاق سازماني
١-٥- آموزش مهندسی با نگاه به محيط زيست
١-٦- نقش انجمن های علمی در توسعه آموزش مهندسی

٢ – گذشته، حال و آينده
٢-١- تاريخ آموزش مهندسی
٢-٢- بررسي وضعيت فعلي آموزش مهندسي
٢-٣- آينده آموزش مهندسي در جهان
٢-٤- آينده آموزش مهندسي در ايران و راه هاي رسيدن به وضعيت مطلوب آن
٢-٥- اولويت هاي آموزش مهندسي در ١٤٠٤
٢-٦- توسعه کمی و کيفی آموزش مهندسی در کشور
٢-٧- آينده آموزش مهندسي از طريق مجازي، در ايران و جهان
٢-٨- چالش های آینده دانشکده ها و دانشگاه های مهندسی در ایران

٣- ارتباط آموزش مهندسي با صنعت و اقتصاد
٣-١- اهميت آموزشهای ضمن کار در توسعه صنايع و خدمات مهندسی در ايران
٣-٢- آموزش مهندسی و اشتغال در ايران
٣-٣- ارتباط صنعت با آموزش مهندسی
٣-٤- ارزيابی کارايی مهندسان در صنعت
٣-٥- جايگاه آموزش مهندسی در الگوی توسعه اقتصادی کشور
٣-٦- نياز كمي و كيفي اقتصاد ايران به نيروي مهندس كارآمد

٤- پژوهش ، فناوري و نوآوري
٤-١- پژوهش در آموزش مهندسي
٤-٢- كاربرد فناوري هاي نوين در آموزش مهندسي
٤-٣- نقش تکنولوژی آموزشی در ارتقای آموزش مهندسی
٤-٤- کاربرد فناوري اطلاعات و دانش در آموزش مهندسی
٤-٥- خلاقيت و نوآوري در آموزش مهندسی
٤-٦- برنامه های آموزشی بين رشته ای
٤-٧- استفاده از تکنیک های تبديل ايده به محصول در آموزش مهندسی
٤-٨- روزآمدسازي دانش اعضای هیأت علمی

٥- همكاري هاي بين المللي
٥-١- جايگاه کشورهای منطقه در آموزش مهندسی
٥-٢- مقايسه تطبيقی آموزش مهندسی در ايران و جهان
٥-٣- آموزش مهندسي با توجه به مزيت های ملی، منطقه ای و جهانی
٥-٤- جلب همکاری های ملی، منطقه ای و جهانی در آموزش مهندسی

٦- ارزيابي، برنامه ريزي و توسعه آموزش مهندسي
٦-١- نيازسنجي در آموزش مهندسي
٦-٢- استاندارد سازی، سنجش، ارزيابی و تضمين کيفيت در آموزش مهندسی
٦-٣- مکانيزم های ارزيابی درونی و بروني در گروه های آموزشی
٦-٤- ساختارسازي براي ارتقاي كيفيت آموزش مهندسي
٦-٥- آسيب شناسي و چالشهاي آموزش مهندسي
٦-٦- توسعه فرايندهاي تدريس و يادگيري در آموزش مهندسي
٦-٧- جايگاه آموزش هاي راهبردي و ميان رشته اي در آموزش مهندسي